مادر

! ای نوشتن

افسوس که اينقدر دوست داشتنی هستی که نميتونم ولت کنم

و چه دليلی موجه تر از امشب

شايد بعد ازين ديگه ننويسم دوباره ، شايدم آره

ولی

امشب شب منه

شب اون

شب هرکس که میخواد از بغض بترکه

تورو خدا بترک لعنتی ، راحتم کن

آخه اين انصاف نيست که تا اينجام بيای و گير کنی

. . .

.

ميدونم الان بغلم نشستی و داری نوشتنمو نگاه ميکنی

ولی هنوز راهم ندادی تو خونت ، هر دفعه که خواستم بيام به يه بهانه ای سر دوونديم

ولی بالاخره يه روزی ميام

چون ميدونم منتظری

ميام

و اينقدر بغض ميکنم که خسته بشی و خودتو نشون بدی

شايد يه ذره آروم بگيرم